Biskup Stanisław Wojciech Okoniewski, pierwszy – po długich latach niewoli narodowej – polski biskup diecezjalny diecezji chełmińskiej, przeszedł do historii jako ten, który zapoczątkował przekształcenia strukturalne i uporządkował życie kościelne na Pomorzu w okresie II Rzeczypospolitej. Po objęciu kierownictwa diecezją w 1926 roku zaczął systematycznie wizytować wszystkie parafie, a zdobyte w ten sposób doświadczenie podpowiadało mu potrzebę przeprowadzenia reformy administracji diecezjalnej. Polegało to na uregulowaniu sieci parafii i dekanatów, rozbudowie kurii biskupiej oraz przygotowaniu i przeprowadzeniu synodu diecezjalnego. Być może największa zmiana wynikająca z inicjatywy biskupa Okoniewskiego nastąpiła w obszarze formacji duchownych. W 1927 r. w seminarium wprowadzono nowy stosunek studiorum. Dotychczasowe przedmioty zostały znacznie rozszerzone, program wzbogacono o nowe przedmioty i seminaria naukowe, co było możliwe dzięki powiększeniu i odpowiedniemu przygotowaniu kadry profesorskiej – zarówno w seminarium, jak i w liceum „Collegium Marianum” pod patronatem biskupa. Gruntowna modyfikacja egzaminów licencjackich dla duchowieństwa miała przede wszystkim na celu zasadnicze dokształcanie duszpasterzy w głównych obszarach teologicznych. Biskup był także twórcą duszpasterstwa morskiego, co było wówczas czymś zupełnie nowym w teologii pastoralnej. Szczególną uwagę zwracał na edukację religijną swoich diecezji i ich zaangażowanie apostolskie, rozwój organizacji i stowarzyszeń kościelnych, zwłaszcza Akcji Katolickiej.