Niniejszy artykuł rozpoczyna chronologiczne przedstawienie dwóch głównych tradycji rozumienia serca: tradycji analitycznej, która traktuje serce jako szczególną zdolność osoby ludzkiej, oraz tradycji syntetycznej, która uznaje, że serce tę szczególną zdolność przekracza. W kolejnych częściach artykułu autor dokonuje przeglądu współczesnych badań teologicznej antropologii serca oraz analizuje teologiczną antropologię serca Josepha Ratzingera, zaprezentowaną w jego komentarzu do Gaudium et spes, w jego ocenie patrystycznego rozumienia serca oraz w jego książkach Jezus z Nazaretu i Matka Boga. Maryja w wierze Kościoła. Następnie autor bada Ratzingerowską symboliczną teologię serca Boga Ojca oraz sposób, w jaki zarówno ludzkie serce, jak i serce Ojca objawiają się w sercu Jezusa. Artykuł kończą refleksje na temat sposobu, w jaki syntetyczna teologiczna antropologia serca może pomóc w uzdrowieniu współczesnej antropologicznej dezintegracji.