
Autor stawia problem, w jaki sposób należy realizować zasadę pasterskiego wykonywania władzy przy wymierzaniu kar ekspiacyjnych za przestępstwa contra sextum cum minore. Jest to zasada rozpoznawana w literaturze kanonistycznej i odnoszona do całości władzy rządzenia. W artykule szuka się odpowiedzi na pytanie, jak powinna być ona skonkretyzowana w przypadku karania za przestępstwa pedofilskie w świetle znowelizowanej Księgi VI KPK/83. W pierwszej części podjęty zostanie problem, kogo w przypadku wykonywania potestas executiva należy uznać za podmiot zobowiązany do realizacji zasady pasterskiego wykonywania władzy. Postawienie tego pytania na nowo jest spowodowane wątpliwościami związanymi z nowelizacją Księgi VI. W drugiej części zostanie podjęty temat prawnokanonicznego wymiaru caritas pastoralis i wynikających z tego konsekwencji w przypadku aktualnego i ważnego tematu karania za przestępstwa contra sextum cum minore. Następnie autor szuka odpowiedzi na pytanie, czy karanie, przeciwstawiane w przeszłości tzw. „Kościołowi miłości”, może stać się jedną z dróg do uzdrowienia wspólnoty zranionej skandalami.