Abstrakt
Przedmiotem artykułu jest zagadnienie dotyczące zezwolenia biskupa diecezjalnego na budowę nowego kościoła. W paragrafie pierwszym dokonano analizy kanonicznej definicji kościoła z kan. 1214. Ukazano ewolucję pojęcia „kościół” używanego na przedstawienie budynku sakralnego. Podano aktualną, kanoniczną definicję „kościoła” oraz trzy istotne elementy tego określenia. W paragrafie drugim zajęto się koniecznością zgody biskupa diecezjalnego na budowę nowego kościoła. Zezwolenia na budowę kościoła może udzielić wyłącznie biskup diecezjalny i ordynariusze z nim zrównani. Zgoda biskupa diecezjalnego, konieczna do legalności budowy kościoła, musi być: pisemna, wyraźna i uprzednia. Trzeci paragraf został poświęcony warunkom wydania zezwolenia na budowę kościoła. Biskup diecezjalny nie powinien udzielać zezwolenia, jeśli, po wysłuchaniu zdania rady kapłańskiej i rektorów sąsiednich kościołów, nie uzna, że nowy kościół może służyć dobru wiernych i że nie zabraknie środków koniecznych na wybudowanie kościoła i sprawowanie kultu Bożego. Autor artykułu stwierdza, iż warunki, jakie prawodawca stawia biskupowi przed wydaniem decyzji o budowie nowego kościoła, mają zapobiegać arbitralnym postanowieniom i uchronić przed decyzjami błędnymi, a także sprawić, że wybudowany kościół będzie rzeczywiście potrzebny i będzie owocnie służył duszpasterstwu.
Bibliografia
- Bakalarz, Józef. “Miejsca i czasy święte.” In Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, edited by Piotr Hemperek, 3:375–429. Lublin: Redakcja Wydawnictw KUL, 1986. [Google Scholar]
- Bista, Stanisław. “Przepisy prawa kanonicznego w zakresie budownictwa kościelnego.” Ruch Biblijny i Liturgiczny 37, no. 3 (1984): 217–25. https://doi.org/10. 21906/rbl.1303. [Google Scholar]
- Bunge, Alejandro W. Las claves del Código: El Libro I del Código de derecho canónico. Ciudad Autónoma de Buenos Aires: Editorial San Benito, 2006. [Google Scholar]
- Codex Iuris Canonici, Pii X Pontificis Maximi iussu digestus Benedicti Papae XV auctoritate promulgatus. Romae: Typis Polyglottis Vaticanis, 1917. [Google Scholar]
- Codex Iuris Canonici: Auctoritate Ioannis Pauli PP. II promulgatus. Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana, 1989. Tekst polski: Kodeks Prawa Kanonicznego, Stan prawny na dzień 18 maja 2022 roku. Zaktualizowany przekład na język polski (Poznań: Pallottinum, 2022). [Google Scholar]
- Congregatio pro Episcopis. Direttorio per il ministero pastorale dei vescovi Apostolorum Successores (22 febbraio 2004). Città del Vaticano: Libreria Editrice Vaticana, 2004. Tekst polski: Kongregacja do spraw Biskupów, Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów „Apostolorum Successores” (Kielce: Jedność, 2005). [Google Scholar]
- Dyduch, Jan. “Synod diecezjalny – narzędziem odnowy Kościoła partykularnego.” Prawo Kanoniczne: Kwartalnik prawno-historyczny 40, nos. 3–4 (1997): 23–36. [Google Scholar]
- Erdő, Péter. “Il consenso del vescovo richiesto per la costruzione delle chiese. Osservazioni al can. 1215 CIC.” Periodica 101 (2012): 597–626. [Google Scholar]
- Erdő, Péter. “I presupposti giuridici della costruzione delle chiese: il permesso del vescovo.” Folia Canonica 13–14 (2010–2011): 175–93. [Google Scholar]
- Huels, John M. “Sacred Places and Times: Canons and Commentary.” In New Commentary on the Code of Canon Law, edited by John P. Beal, 1424–48. New York: Paulist Press, 2000. [Google Scholar]
- Kodeks Prawa Kanonicznego. Stan prawny na dzień 18 maja 2022 roku. Zaktualizowany przekład na język polski. Poznań: Pallottinum, 2022. [Google Scholar]
- Kongregacja do spraw Biskupów. Dyrektorium o pasterskiej posłudze biskupów „Apostolorum Successores”. Kielce: Jedność, 2005. [Google Scholar]
- Krukowski, Józef. “Miejsca i czasy święte.” In Księga IV. Uświęcające zadanie Kościoła. Vol. 3.2 of Komentarz do Kodeksu Prawa Kanonicznego, edited by Józef Krukowski, 428–76. Poznań: Pallottinum, 2011. [Google Scholar]
- Malecha, Paweł. Edifici di culto nella legislazione canonica e concordataria in Polonia. Tesi Gregoriana, Serie Diritto Canonico. Roma: Pontificia Università Gregoriana, 2000. [Google Scholar]
- Malecha, Paweł. Edifici di culto nella legislazione canonica: Studio sulle chiese-edifici. Roma: Pontificia Università Gregoriana, 2002. [Google Scholar]
- Malecha, Paweł. “La riduzione di una chiesa a uso profano non sordido alla luce della normativa canonica vigente e delle sfide della Chiesa di oggi.” JusOnline, no. 3 (2018): 173–98. Accessed November 22, 2020. https://jusvitaepensiero.mediabiblos.it/news/allegati/Malecha%20-%20Jusonline%203-2018.pdf. [Google Scholar]
- Mohrmann, Christine. “Les dénominations de l’église en tant qu’Édifice en grec et en latin au cours des premiers siècles chrétiens.” Revue des sciences religieuses 36 (1962): 155–74. [Google Scholar]
- Mosconi, Mario. “Chiesa e chiese: le norme canoniche relative alla costruzione di una nuova chiesa.” Quaderni di diritto ecclesiale 13, no. 3 (2000): 248–67. [Google Scholar]
- Obrzędy poświęcenia kościoła i ołtarza. Wydanie wzorcowe. Katowice: Księgarnia św. Jacka, 2001. [Google Scholar]
- Pawluk, Tadeusz. “Miejsca święte w świetle Kodeksu Jana Pawła II.” Wiadomości Urzędowe Diecezji Opolskiej 41, nos. 1–2 (1986): 26–43. [Google Scholar]
- Pontificia Commissio Codici Iuris Canonici Recognoscendo. “Adunatio IV a die 4 octobris 1979 habita.” Communicationes 12 (1980): 334. [Google Scholar]
- Sacra Congregatio pro Episcopis. “Directorium Ecclesiae imago de pastorali ministerio Episcoporum (22 februarii 1973).” In Enchiridion Vaticanum, vol. 4, nr 1945–2328. Bologna: Edizioni Dehoniane Bologna, 1997. Tekst polski: Edward Sztafrowski, ed., Posoborowe prawodawstwo kościelne, vol. 6.1 (Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1975), nr 10370–11035. [Google Scholar]
- Sobór Watykański II. Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum concilium. 1963. [Google Scholar]
- Sztafrowski, Edward, ed. Posoborowe prawodawstwo kościelne. Vol. 6.1, nr 10370–11035. Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1975. [Google Scholar]
Downloads
Download data is not yet available.
