W artykule przybliżono historię klasztoru zwierzynieckiego w czasach panowania ksieni Doroty Kątskiej. Była ona energiczną i odważną osobą o silnym zmyśle organizacyjnym. Na początku swojego panowania, odebrała uzurpowane dobra klasztorne. Następnie podjęła się odbudowy klasztoru. Rozszerzyła i odnowiła kościół. Ponadto ufundowała nowy żeński klasztor norbertański u Wiślnej Bramy w Grójcu oraz kaplicę ku czci św. Doroty. Na miejscu spalonej kaplicy św. Małgorzaty postawiła nową. Wyposażyła kościół klasztorny w pięć ołtarzy, stalle, ozdobną ambonę oraz welum. W czasach ksieni Kątskiej powstały również fundacje złotnicze. W klasztorze zwierzynieckim nazywano ją drugą fundatorką, a jej życiorysy, świadczą, że zarówno współcześni i potomni należycie ocenili jej zasługi. Klasztor zwierzyniecki pod koniec jej życia osiągnął punkt kulminacyjny duchowego i organizacyjnego rozwoju.