Salta al menu principale di navigazione Salta al contenuto principale Salta al piè di pagina del sito

V. 106 (2006): Nasza Przeszłość

Artykuły

Jadwiga Wielhorska, karmelitanka (1836-1911)

  • Czesław Gil
DOI: https://doi.org/10.52204/np.2006.106.87-142  [Google Scholar]
Pubblicato: 2006-12-30

Abstract

Matka Jadwiga Wielhorska odegrała ważną rolę w odrodzeniu klasztorów karmelitanek i karmelitów bosych w Polsce pod koniec XIX wieku. Pochodziła ze znanej rodziny, aktywnej politycznie od końca XVIII do początku XX wieku. Od 1851 r. mieszkała z matką w Paryżu, a w 1857 r. wstąpiła do klasztoru karmelitanek bosych w Bagnères-de-Bigorre, skąd z powodu problemów zdrowotnych wkrótce przeniosła się do klasztoru w Carcassonne. Przeniosła się do klasztoru w Carcassonne, gdzie 4 września 1859 r. złożyła śluby zakonne. Pod wpływem księdza Aleksandra Jełowieckiego, zmartwychwstańca, w 1867 roku, na czele grupy kilku zakonnic z Liège, wyjechała do fundacji w Poznaniu. Blisko współpracowała z arcybiskupem Mieczysławem Halką Ledóchowskim. Bezskutecznie zabiegała o otwarcie klasztoru karmelitanek bosych w Wielkopolsce.
W latach 1874 i 1875, w związku z powrotem rządu pruskiego do życia politycznego wrogiego Kościołowi katolickiemu i Polakom, karmelici zostali zmuszeni do opuszczenia Poznania. Przez kilka miesięcy mieszkali w klasztorze karmelitów w Krakowie na Wesołej, po czym przenieśli się do własnego klasztoru na Łobzowskiej, nadal w Krakowie. Klasztor ten, bezpośrednio lub pośrednio, był początkiem wszystkich nowych fundacji na ziemiach polskich. Matka Jadwiga aktywnie uczestniczyła w odnowie życia zakonnego w klasztorze karmelitanek bosych w Czernej pod Krakowem. Z powodu wewnętrznych konfliktów w zgromadzeniu w 1879 r. powróciła na krótko do Carcassonne, w 1880 r. zamieszkała w nowym klasztorze karmelitanek bosych w Wieliczce, otwartym dzięki biskupowi krakowskiemu Albinowi Dunajewskiemu, a w 1883 r. wyjechała do Rzymu. Tam, w średniowiecznym klasztorze św. Brygidy, postanowiła zrealizować swoją ideę połączenia powołania karmelitanki bosej z modlitwą wynagradzającą za Kościół i Ojczyznę. Po otwarciu dwóch nowych klasztorów powstało kontemplacyjno-czynne zgromadzenie Karmelitanek Wynagradzających. Matka Jadwiga zmarła 9 stycznia 1911 roku.

Riferimenti bibliografici

  1. Dworzaczek W., Genealogia, Warszawa 1959. [Google Scholar]
  2. Hass L., Sekta farmazonii warszawskiej. Pierwsze stulecie wolnomularstwa w Warszawie (1721-1821), Warszawa 1980. [Google Scholar]
  3. Historia nauki polskiej, pod red. B. Suchodolskiego, t. II, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970. [Google Scholar]
  4. Mejia R., Carmelos del mundo. T. 1. Carmelos de Francia (1604-1990), Burgos 1992. [Google Scholar]
  5. Rostworowski E., Ostatni król Rzeczypospolitej. Geneza i upadek Konstytucji 3 maja, Warszawa 1966. [Google Scholar]
  6. Steininann A., Carmel vivant, Paris 1963. [Google Scholar]
  7. Willaume J., General Józef Wielhorski (1759-1817), Poznań 1925. [Google Scholar]
  8. Wimmer J., Wiedeń 1683. Dzieje kampanii i bitwy, Warszawa 1983. [Google Scholar]
  9. Wójcik Z., Jan Sobieski 1629-1696, Warszawa 1983. [Google Scholar]
  10. Zieliński Z., Kościół katolicki w Wielkim Księstwie Poznańskim w latach 1848-1865, Lublin 1973. [Google Scholar]

Downloads

I dati di download non sono ancora disponibili.