Józef P. Dziekoński (1844-1927) należy do najaktywniejszych twórców w dziedzinie architektury sakralnej na przełomie XIX i XX wieku, uważany jest za architekta ponad stu kościołów. Na podstawie badań źródłowych autor podaje, że według projektów Dziekońskiego zbudowano 66 kościołów, 14 projektów nie zostało zrealizowanych, a ponad 10 zostało napisanych błędnie lub nie ma potwierdzenia archiwalnego. Wśród budowanych kościołów autor wyróżnia: wczesne bazyliki w tzw. stylach przejściowych, kościoły bazylikowe i halowe w stylu wiślano-bałtyckim oraz kościoły w stylu nawróconego historyzmu (tradycjonalizmu). Kolejnym obszarem działalności J. Dziekońskiego był prace konserwatorskie. Według jego projektów odrestaurowano cztery kościoły, rozbudowano pięć, a dziewięć przebudowano. W okresie kształtowania się teoretycznych przesłanek konserwacji zabytków działalność projektowa J. Dziekońskiego wydawała się reprezentatywna dla ówczesnych przedsięwzięć konserwatorskich, przynajmniej na obszarze Królestwa Polskiego.