Podstawowe regulacje prawne dotyczące budowy parafii zostały przyjęte w tzw. okresie konstytucyjnym Królestwa Polskiego. Były to: 1. Dekret Królewski z 6/18. marca 1817 r., który dotyczył nadzoru kościelnego i zasad konserwacji budynków kościelnych; 2. Rozkaz namiestnika królewskiego z dnia 3. styczeń 1818 r. w sprawie zasad podziału funduszy na projekty budowy kościołów; 3. Dekret królewski z 25 grudnia 1823 r./6 stycznia 1824 r., który powiela postanowienia dekretu z 6/18 grudnia. Swoistą syntezą przepisów prawnych dotyczących budowy kościołów był dekret o budowie i remoncie budynków sakralnych gmin katolickich z 1844 r. Ustawodawstwo dotyczące budowy i remontów kościołów i innych budynków parafialnych uległo radykalnej zmianie po powstaniu styczniowym, a zwłaszcza po wypowiedzeniu przez Rosję konkordatu w 1866 r. W artykule poruszono następujące zagadnienia szczegółowe: klasyfikacja budynków parafialnych, obowiązki dozoru kościelnego i proboszcza w zakresie utrzymania i budowy budynków parafialnych, finansowanie inwestycji parafialnych, procedury urzędowe w obszar dokumentacji projektowej i polskich wzorców budynków sakralnych (Hilary Szpilowski., Chrystian Aigner i Andrzej Gołoński).