Celem artykułu jest przede wszystkim ukazanie misjonarzy pracujących w seminarium gnieźnieńskim. Przejęcie kierownictwa seminarium gnieźnieńskiego przez misjonarzy św. Wincentego a Paulo w 1718 r. otworzyło nowy rozdział w jego dziejach i w formacji księży archidiecezji. Do trzeciego rozbioru Rzeczypospolitej w 1795 r. w tej instytucji pracowało kilkudziesięciu zakonników. Byli oni odpowiedzialni zarówno za formację intelektualną i duchową alumnów jak i za zapewnienie im materialnych podstaw egzystencji. Przekazywana wiedza i osobisty przykład życia oraz praktyczne zajęcia pastoralne pozwoliły przygotować w latach 1718-1795 kilkuset duszpasterzy dla potrzeb rozległej archidiecezji gnieźnieńskiej. Geneza, początki i materialne podstawy działalności misjonarzy stanowią ważny kontekst pracy formacyjnej w Gnieźnie. Zostały one przedstawione w pierwszej części artykułu. Następnie omówiono obsadę osobową w seminarium z podziałem na piastowane stanowiska.