Jednym z przykładów niepewności naszej wiedzy o dziejach zakonów żeńskich w Polsce jest sprawa przynależności wyznaniowej klasztoru założonego w Bydgoszczy w 1615 r., a kasowanego dopiero w XIX w. przez Prusaków. Klasztor ten niewątpliwie należał do rodziny franciszkańskiej, problem jednak w tym, czy był to tzw. Drugi Zakon, czyli Klaryski żyjące według reguły św. Klary, czy też Trzeci Zakon w swojej formie wspólnotowej, siostry tercjarki mieszkające wspólnie i na początku XV w. decyzją Soboru Trydenckiego umieszczone w klauzurze w naszym kraju i żyjące według tzw. Reguły Pokutujących lub Trzeciej Reguły św. Franciszka. Badania księgi metrykalnej klasztoru bydgoskiego pozwoliły ustalić jego tożsamość zakonną: nie był to klasztor Trzeciego ale Drugiego Zakonu, nie Reguły Pokutujących, ale Reguły św. Klary.
Bibliografia
Jaroszewicz F., Matka świętych Polska, Kraków 1767. [Google Scholar]
Kantak K., Franciszkanie polscy, t. 2 Kraków 1938. [Google Scholar]
Pięta Z. OFMConv, Polskie klaryski pod zaborami i w księstwie warszawskim, Warszawa— Rzym 1981. [Google Scholar]
