Artykuł omawia manuskrypty chorałowe pochodzące z klasztoru OO. Bernardynów w Wilnie, które zostały odkryte w trakcie przygotowań do Katalogu manuskryptów chorałowych w zbiorach bałtyckich. Autor zauważa, że choć większość manuskryptów to nowożytne źródła z XVIII-XIX wieku, to istnieje także kilkanaście zabytków pochodzących z późnego średniowiecza. Spośród 12 ujawnionych manuskryptów z notacją muzyczną, większość prawdopodobnie została wyprodukowana w klasztorze wileńskim i wykazuje wspólne cechy w piśmie i dekoracji. Paleograficzne cechy większości z nich wskazują na powstanie między rokiem 1469 a 1494. W manuskryptach znajdują się także źródła obce, takie jak psałterz z XV wieku pochodzący z Polski czy włoski Gradual z XIV wieku, który został wzbogacony o liczne dodatki, przede wszystkim w klasztorze wileńskim. Badania sugerują, że manuskrypty klasztoru OO. Bernardynów mogą dostarczyć nowych informacji o historii kultury muzycznej i tradycji chorałowej Zakonu Bernardyńskiego w Wielkim Księstwie Litewskim. Autor zaznacza, że staranne poszukiwania w teraźniejszych zbiorach wileńskich mogą przyczynić się do odkrycia nowych zabytków. Opisy manuskryptów zawierają standardowe elementy, takie jak tytuł, datę, bibliotekę, sygnaturę, język, materiał, objętość, notację muzyczną, oprawę, stan zachowania, skryptora, iluminatora, pochodzenie oraz zawartość wewnętrzną.