Na przełomie XIX i XX wieku w ośrodkach przemysłowych Królestwa Polskiego pojawiło się zjawisko dechrystianizacji. Zasługuje ono na uwagę, bo w tym samym czasie polska religijność była w trakcie ogólnego pogłębiania się. Niniejszy artykuł jest próbą scharakteryzowania przyczyn, które spowodowały odejście robotników od praktyk religijnych i Kościoła katolickiego. Niektóre zależności m.in. uwarunkowania administracyjno-terytorialne ściśle związane ze strukturą parafialną Kościoła katolickiego w Polsce, a następnie warunki „duszpasterskie” wskazują stopień przygotowania kapłanów do pełnienia posługi duszpasterskiej w społeczeństwie robotniczym oraz sprawy związane z relacjami między kapłanem a wiernymi i ściśle związane z przyczynami ekonomicznymi i politycznymi m.in. agitacja polityczna prowadzona przez socjalistyczne partie rewolucyjne, opisująca różne aspekty katolickiego duchowieństwa, jego status materialny i stosunek do społeczeństwa robotniczego w omawianym okresie. Artykuł opisuje również skutki agitacji antykościelnej. Próbuje omówić kwestię kształtowania antykościelnych postaw robotników i opisuje symptomy tych postaw.