Artykuł analizuje kulturologiczny i etymologiczny koncept leksemu czart (diabeł) w historyczno-językowo-kulturowym oraz semantyczno-pragmatycznym aspekcie na materiale języków bałtyckich (litewskiego i łotewskiego) w porównaniu z ich odpowiednikami w językach słowiańskich. Praca przedstawia podstawowe cechy i specyfikę użycia tego leksemu, zwłaszcza w ustalonych połączeniach frazeologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem kwestii ekwiwalencji międzyjęzykowej. Etymologia leksemu czart (diabeł) i jego użycie we frazeologii ponownie potwierdzają kulturową i językową bliskość języków bałtyckich i słowiańskich jako rezultat dawnego okresu jedności bałto-słowiańskiej. Dzięki bogatemu materiałowi językowemu języków bałtyckich można obecnie odkrywać semantyczną głębię wewnętrznej formy słownictwa wspólnosłowiańskiego, które utraciło swoją pierwotną motywację, w tym metaforyczne modele frazeologizacji i obrazowości. Na przykładzie frazeologizmów z komponentem czart artykuł podejmuje zagadnienie bałto-słowiańskich paraleli.
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.