W 1629 r. na Wołyniu w 115 miastach i 2260 wsiach mieszkało około 770 000 mieszkańców. Pod koniec XVIII w. Wołyń liczył ponad 900 000 mieszkańców. Początki osadnictwa żydowskiego na tych terenach sięgają XV wieku. W 1569 r. podatek pogłówny płacili Żydzi z 31 miast. W czasie powstania Chmielnickiego naród żydowski poniósł poważne straty. Masakry Żydów miały miejsce w takich miastach jak Dubno, Konstantynów, Ostróg, Połonne i Zasław. W 1662 r. podatek pogłówny płaciło 4146 Żydów z 66 kahałów. Księga metrykalna z 1765 r. wykazywała na Wołyniu 51 736 Żydów, z czego ponad jedna czwarta mieszkała w osadach wiejskich. Istniało wówczas 88 kahałów. Listy pasterskie biskupów łuckich pozwalają na przedstawienie narodowi żydowskiemu poglądów klerykalnych w latach 1722-1759. Biskup Antoni Kobielski podkreślił wagę nawracania Żydów. Inne pisma miały na celu oddzielenie chrześcijan od Żydów i ograniczenie roli tych ostatnich. Od końca XVII w. Żydów oskarżano o popełnianie mordów rytualnych. Do najgłośniejszych procesów doszło w połowie XVIII w. w Zasławiu i Jampolu.