
Ksiądz Mateusz Sowicki był proboszczem i gospodarzem w Niekrasowie w drugiej połowie XVIII wieku. Główne źródła do badań nad dziejami wiejskich parafii w staropolskich czasach to dokumentacja wytworzona przez administrację diecezjalną, takie jak protokoły powizytacyjne i akta ordynariusza. W parafiach powstawały spisy wiernych oraz dokumentacja gospodarcza, ale ich zakres był ograniczony. W parafii Niekrasow, która była jedną z najuboższych w archidiakonacie sandomierskim, dokumentacja parafialna była ponadnormatywna, ale dzisiaj dostępna jest w bardzo ograniczonym wyborze. Warto zauważyć, że wiedza o tych źródłach i ich faktyczny stan zachowania nie jest obecnie znana. Ksiądz Mateusz Sowicki był autorem pamiętnika sporządzonego w latach 1768-1788, który jest rzadkim świadectwem lokalnej codzienności. Pamiętnik ten opisuje sytuację parafii, która była biedna i miała niewielką liczbę parafian. Sowicki dbał o mienie plebańskie, ale parafia nadal pozostawała uboga. W pamiętniku brakuje informacji o parafianach i pracy duszpasterskiej, co może być zgodne z podejściem administracji diecezjalnej. Ksiądz Sowicki być może rzadko zatrudniał zastępców i sam pełnił większość obowiązków duszpasterskich. Sowicki kontynuował swoje zapiski na temat parafii na przestrzeni lat, ale nie jest jasne, czy były one sporządzane na bieżąco czy z perspektywy kilku lat. Kronika Sowickiego jest dobrze zachowana i stanowi cenne źródło historyczne. Publikacja kronik i pamiętników duchowieństwa parafialnego jest ważnym postulatem dla badań historycznych.
<< < 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 > >>
Możesz również Rozpocznij zaawansowane wyszukiwanie podobieństw dla tego artykułu.