Każde zgromadzenie prowadziło własną księgę zmarłych, ale nie wszędzie dotrwały one do naszych czasów, a te którymi dysponujemy różnią się pod względem wartości. Spośród nekrologów powstałych w klasztorach norbertańskich najcenniejszy jest orbitariusz opactwa św. Wincentego pod Wrocławiem — jedyny w tej grupie, który zachował się w oryginale z okresu średniowiecza. Wszystkie pozostałe znamy jedynie z późnych kopii lub redakcji. Mało znanym źródłem jest księga zmarłych klasztoru norbertanek na Zwierzyńcu. Rękopis nekrologu pochodzi z 1719 r. i nosi tytuł: "Poczet Imion w Panu Bogu Spoczywających Braci, Sióstr y Dobrodziejów Po Wszystkich Klasztorach Premonstratu Polskiego Zmarłych...", a sporządzony został przez Józefa Hermana Zawarskiego, wikarego zwierzynieckiego. Jest to kodeks papierowy, oprawiony w skórę, bez ozdób. Przechowywany jest w archiwum klasztornym,awiera 121 stron numerowanych ręką Zawarskiego, a na nich ponad 2 tysiące zapisek kommemoracyjnych dotyczących osób od XII do początków XVIII w. Nekrolog klasztoru na Zwierzyńcu to jeden z niewielu rękopisów tego zgromadzenia sięgających początkami średniowiecza. Należy on do najcenniejszych źródeł zwierzynieckich, obok zachowanego z XVI stulecia kopiarza oraz ksiąg sądu wyższego prawa niemieckiego.