Ziemianie w XIX wieku podejmowali działalność charytatywną zarówno poprzez organizacje jak i świadczenia indywidualne. Wśród organizacji, których byli członkami można wymieć m.in. Arcybractwa Miłosierdzia, Towarzystwa Dobroczynności, Stowarzyszenie Pań Miłosierdzia czy Towarzystwo św. Wincentego a Paulo. Ostatnie z nich na teren Wielkopolski zostało sprowadzone do Wielkopolski już w roku 1850. Rok później powstały na terenie Poznania dwie następne konferencje. Po roku 1855 na terenie Wielkopolski zawiązało się wiele kolejnych konferencji, co przyczyniło się do utworzenia Rady Wyższej, która koordynowała ich działanie. Zadaniem członków Towarzystwa św. Wincentego a Paulo było cotygodniowe odwiedzanie ubogich w ich domach. Mieli oni wspierać ich zarówno materialnie jak i duchowo. Najlepszym źródłem informacji o działalności konferencji św. Wincentego a Paulo są różnego rodzaju sprawozdania. To z nich możemy dowiedzieć się ile rodzin znajdowało się w bieżącym roku pod ich stałą opieką, ile przekazano porcji żywności jak również jaką odzież przekazano potrzebującym. Działalność dobroczynna ziemian jak dotychczas nie została zbyt dokładnie przeanalizowana warto więc podejmować badania w tym kierunku.