Ks. Adold Trusewicz (1919-2001) – kapłan ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy (kapł. 1945), urodzony w Starych Trokach, po II wojnie światowej nie skorzystał z prawa „ekspatriacji” do Polski pojałtańskiej i za zgodą przełożonych pozostał na ziemi rodzinnej, by jako kapłan służyć tamtejszym katolikom – w większości Polakom – jako duszpasterz w trudnych realiach wojującego ateizmu, którym odznaczał się Związek Sowiecki. Z powodu choroby zmuszony był opuścić Litwę w 1995 r. i zamieszkać w Krakowie pod opieką zakonnych współbraci. Z kart wspomnień wyłania się żywy Kościół z licznymi codziennymi problemami, z którymi zderzali się katoliccy duszpasterze. To także dokument ukazujący determinację Polaków przywiązanych do rodzinnej ziemi, katolickich i narodowych tradycji oraz dbających o zachowanie własnej tożsamości. To także obraz wielu kapłanów i ich wyjątkowego poświecenia się Bogu i ludziom, którzy narażając własne bezpieczeństwo, zdrowie i życie nieśli nadzieję, wsparcie, pomoc i dobre słowo każdemu bez względu na jego polityczne czy też religijne poglądy.