Przedmiotem niniejszej pracy są kaplice w obrębie spiskiej parafii Kacwin, traktowane przez autora zarówno jako obiekty sztuki, jak i istotne komponenty życia religijnego wspólnoty wiejskiej. Praca obejmuje więc dwa zagadnienia: formę i funkcję społeczną. Porządek omawiania tych zagadnień narzuca sam materiał — kaplice kacwińskie pochodzą z trzech różnych epok: trzy najstarsze z II poł. XVIII w., jedna z poł. w. XIX i dwie z lat międzywojennych. Wykaz ich wezwań w porządku chronologicznym: Matki Boskiej Śnieżnej, św. Trójcy, św. Katarzyny (uprzednio św. Krzyża — cmentarna), św. Wojciecha, Matki Boskiej z Lourdes, Chrystusa Króla. Wspólnota kacwińska posiada własną hierarchię kultów różniącą się od wezwań kaplic. Na jej szczycie mieszczą się: Adoracja Trójcy św. i wielowątkowa tematyka Maryjna.